تأثیر مدیریت کود نیتروژن بر شاخص های رشد و صفات کمی سه هیبرید ذرت دانه ای در شاهرود

این تحقیق به منظور مطالعه اثر تقسیط کود نیتروژن بر شاخص های رشد و عملکرد سه هیبرید ذرت دانه ای در شاهرود اجرا شده است. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در سال زراعی 1386 به اجرا در آمده است. کرت های اصلی شامل سه هیبرید ذرت (دبل کراس370، سینگل کراس447 و سینگل کراس499) و کرت های فرعی شامل شش تیمار تقسیط کود نیتروژن (تیمار کودی اول (n1): 45 در شروع کاشت و 135 نیتروژن کیلوگرم/ هکتار در هنگام گل دهی، (n2): شامل 90 نیتروژن کیلوگرم/ هکتار در شروع کاشت و 90 نیتروژن کیلوگرم/ هکتار هنگام گل دهی، (n3): به صورت 135 در شروع کاشت و 45 نیتروژن کیلوگرم/هکتار هنگام گل دهی، (n4): 45 در شروع کاشت، 5/67 سه هفته قبل از گل دهی و 5/67 نیتروژن کیلوگرم/ هکتار سه هفته بعد از گل دهی، (n5): 90 در هنگام کاشت، 45 سه هفته قبل از گل دهی و 45 نیتروژن کیلوگرم/ هکتار سه هفته بعد از گل دهی و (n6): شامل 135 در شروع کاشت، 5/22 سه هفته قبل از گل دهی و 5/22 نیتروژن کیلوگرم/ هکتار سه هفته بعد از گل دهی) بود. در مجموع در هر کرت 180 کیلوگرم نیتروژن خالص (392 کیلوگرم اوره در هکتار) استفاده شده است. نتایج نشان می دهند که n4 و هیبرید 499 دارای بیشترین میزان وزن خشک کل (tdm) بوده اند. بیشترین میزان شاخص سطح برگ (lai) در n4 و هیبرید 447 مشاهده شده و در n6 بالاترین میزان سرعت رشد محصول (cgr) و سرعت جذب خالص (nar) به دست آمده است. در n3 بالاترین میزان سرعت رشد نسبی (rgr) حاصل شده است. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که برهمکنش هیبرید- تیمارهای کودی در صفت های عملکرد دانه در هکتار، تعداد بلال در بوته و وزن بلال در بوته از خود تفاوت معنی داری نشان داد. بطور کلی در آب و هوای شاهرود استفاده از هیبرید 499 به همراه تیمارهای کودی اول و چهارم پیشنهاد می شود.